Landslag, loftslag og lega eru veigamestu þættirnir í dreifingu íbúanna um landið.  Þótt hásléttan sé einungis fjórðungur heildarflatarmálsins, býr þar u.þ.b. helmingur landsmanna og flestir hafa þar fasta búsetu og stunda þar sjálfsþurftarbúskap ásamt söluræktun, þar sem veður leyfir.  Bændurinir haga uppskerunni eftir árstíðum og aðeins einn smáþjóðflokkur, Rashaida, lifir hirðingjalífi.

Á nýlendutíma Ítala frá 1889-1941 dafnaði þéttbýlislíf í tengslum við stofnun Asmara sem höfuðborgar með gömlu borgina Assab (Aseb) sem hafnarborg og fjölda þorpa og bæja á hásléttunni.  Massawa var þá þegar gömul hafnar- og markaðsborg með traust tengsl við arabaheiminn.  Í lok nýlendutímans var þéttbýli mest í Eritreu af löndunum, sem talin eru til Horns Afríku (15%).  Þá voru flestir íbúar borganna og stærri bæja Ítalar, sem yfirgáfu landið.  Fjöldi Eritrea flutti úr landi í stað þess að setjast að í borgunum, þannig að hlutföllin breyttust lítið fram að sjálfstæði landsins árið 1993.

Tungumálahópar eru allmargir í landinu og flestir þeirra hafa sína eigin menningu.  Háslétta landsins er framhald Eþíópíuhásléttunnar til norðurs og flestir bændur þar eru af kynstofni Tigray, sem býr líka í Tigray-héraði í Eþíópíu.  Tunga þessa fólks er töluð beggja vegna landamæranna og nær til næstum helmings landsmanna.

Tigre-mælandi fólk býr á nyrzta hluta Eritreusléttunnar og á láglendissvæðunum austan og vestan hennar.  Bæði tigre- og tigrinya-tungurnar hafa sama ritmál eru raktar til sama stofns (fornsemitísku, Ge’ez) en þær skiljast ekki gagnkvæmt.  Á norðurhluta sléttunnar býr einnig fólk, sem talar bilin (kússneskt mál).  Rashaida-hirðingjarnir tala arabísku.

Afar-hirðingjar búa á suðurströndinni og ættingjar þeirra búa handan landamæra Djibouti og Eþíópíu (líka nefndir Denakil eftir svæðinu, sem þeir búa á).  Strandlengjan sunnan Massawa og austurhlutar sléttunnar eru byggðir Saho-bændum.  Á vestursléttunni ber mest á Beja-fólkinu, sem á ættingja handan súdönsku landamæranna.  Tveir litilir hópar Nílarættflokka, Kunama og Nara, búa einnig í vesturhlutanum.

Sögulega séð hafa trúarbrögð þjóðflokkanna á Horni Afríku verið aðaleinkenni þeirra.  Kristnin hafði fest rætur á strandlengjunni á 4. öld og náði síðan fótfestu á hásléttunni.  Mónófýsítar (rétttrúnaðarhópur í Eþíópíu frá 5. öld) hafa haldið trúnni á Krist einan (ekki hinn þríeina guð).  Þessi trú nær til u.þ.b. helmings þjóðarinnar (næstum alls tigray-fólksins).  Islam flæddi yfir Rauðahafið og neyddi Eþíópíumenn til að hörfa inn í landið og til fjalla.  Aðrir þjóðflokkar á láglendinu fluttust um set á Horni Afríku og islam náði að breiðast út á því svæði og á austurströndinni, vesturhásléttunni í Eritreu og nyrzta hluta hásléttunnar.  Múslimar eru áberandi í viðskiptum í borgum landsins.  Samkeppni milli sjálfsþurftarbænda og bænda, sem rækta söluafurðir er mikil og völd í viðskiptum og stjórnmálum byggjast á trúarbrögðunum.

Á nýlendutímanum störfuðu evrópskir trúboðar katólskra og mótmælenda í landinu.  Þeim varð talsvert ágengt meðal Kunama-fólksins og náðu til margra í borgum landsins vegna nútímemenntunar, sem þeir buðu trúskiptingum.