Lalibela er oft kölluð áttunda undur veraldar.  Hún er lítil borg á miðju Eþíópska hálendisins á klettóttu og þurru svæði, þar sem bændur geta aðeins ræktað jörðina á regntímanum.  Fyrrum hét borgin Roha og var höfuðborg Zagwe-höfðingjaættarinnar, sem réði Eþíópíu frá 10. öld fram á hina þrettándu.  Lalibela konungur lét höggva hinar 13 kirkjur inn í klettana.  Veggjaristur þeirra sýna sumar dýrlinga en aðrar dulræn fyrirbrigði.

Margar þjóðsögur eru sagðar af þessum konungi.  Ein þeirra segir, að eldri bróðir hans hafi byrlað honum eitur og hann hafi horfið yfir móðuna miklu í þrjá daga en komið aftur með fyrirmæli um byggingu kirknanna.  Önnur saga segir frá úlegð hans í Jerúsalem og þar hafi hann fengið vitrun um byggingu kirknanna og gera borgina að nýrri Jerúsalem.  Þar heitir ein ársprænan Jórdan og þar er líka grafhýsi Abrahams.  Enn ein þjóðsagan segir að riddarar frá Evrópu hafi látið gera kirkjurnar. 

Í einni þeirra er súla þakin baðmull.  Munk dreymdi, að hann sæi Krist kyssa hana.  Samkvæmt kenningum munkanna, er fortíð, nútíð og framtíð þannig falin í súlunni. 

Kirkjurnar eru tengdar mjóum göngum.