| 
           
        Mestur hluti Súdan 
        er lág- og hásléttur, sem eru vatnasvið þveráa og upptakakvísla 
        Nílarfljóts.  Vatnakerfi þess liggur frá suðri til norðurs eftir 
        endilöngum miðausturhluta landsins.  Vestan þessar mikla flatlendis eru 
        Vatnaskilin Níl-Kongó og Dafur-hálendið og að austanverðu er Eþíópska 
        hásléttan og Rauðahafshæðirnar.  Norðantil er grýtt slétta, sem er hluti 
        af Sahara.  Vestur-Qawz er sandöldusvæði, sem verður grýttara er norðar 
        dregur.  Mið- og suðurhlutarnir eru leirsléttur með geysistóru 
        fenjasvæði, As-Sudd, í miðju. 
         
        Mestur hluti 
        Norður-Súdan er sand- eða malarslétta prýdd flötum sandsteinsklettum og 
        stökum og bröttum graníthæðum.  Mið-Súdan einkennist af stökum hæðum á 
        sléttunum, þar sem þéttasti Kjarni þeirra myndar Nuba-fjöll (Jibal An-Nubah).  
        Vestursléttan er aðallega úr sandsteini, sem myndar giljótt 
        hásléttusvæði með flötum hæðum.  Eldbrunnin Marra-fjöllin rísa upp úr 
        Darfur-hásléttunni lengra til vesturs í allt að 900 til 3000 m hæð yfir 
        sjó.  Þessi fjöll mynda Nílar-Kongó vatnaskilin og vesturmörk 
        miðsléttunnar. 
         
        Rauðahafshæðasvæðið í norðausturhlutanum er umturnað vegna 
        jarðskorpuhreyfinga.  Jaðar misgengisins snýr að Rauðahafinu og myndar 
        klasa ójafnra hæða, sem er sundur skorinn af vatnsrásum.  Jaðarinn 
        gnæfir yfir strandsléttunni, sem er 16-40 km breið og þakin sandöldum og 
        kóralrifjum.  Sunnar er eystra hálendið, sem er aðdragandi Eþíópska 
        hálendisbálksins. 
         
        Suður-Súdan skiptist í tvö ólík hálendissvæði.  Járnsteinshásléttan er 
        milli Nílar-Kongó vatnaskilanna og suðurleirsléttunnar.  Á þessu 
        flatlendi standa stakar, flatar hæðir.  Við landamærin að Úganda eru 
        þéttir fjallgarðar, sem rísa upp í rúmlega 3000 m hæð.  Í Imatongfjöllum 
        er Kinvetifjall (3168m), hæsta fjall landsins. 
         
        
        Vatnakerfi Nílar er 
        ráðandi þáttur í landslagi Súdan, þar eð allar ár renna til fljótsins.  
        Hvíta-Níl (Bahr Al-Abyad) ber nafnið Fjalla-Níl (Bahr Al-Jabal), þar sem 
        hún rennur yfir landamærin að Úgangda úr suðri um flúðirnar við Nimule.  
        Eftir að Bahr Al-Ghazal sameinast henni úr vestri heitir hún Hvíta-Níl.  
        Nokkru sunnar bætist verulegt vatnsmagn Sobotárinnar við úr austri.  Hún 
        á upptök á Eþíópsku hásléttunni og sameinast Hvítu-Níl nærri Malakal.  
        Stór hluti alls þessa vatns hverfur á fenjasvæðum eins og As-Sudd á 
        norðurleiðinni að Khartoum.  Áin rennur í hallalitlu landslagi alla leið 
        að ármótunum við Bláu-Níl (Bahr Al-Azrag) við Khartoum.  Bláa-Níl kemur 
        líka upp á Eþíópsku hásléttunni.  Neðan ármótanna fellur fljótið í 
        stórri bugðu til norðurs og heitir Níl (Nahr An-Nil) alla leið til 
        sjávar. 
         
        Víðast um landið ná ár og lækir ekki að renna alla leið til 
        Nílarkerfisins.  Árnar í suðvesturhlutanum ná sjaldnast til Bahr Al-Ghazal-vatnakerfisins 
        og norðar myndast árstíðabundnir árfarvegir í hæðunum en vatnið hverfur 
        á sléttunum í kring.  Yfirborð eyðimarkanna í norður- og 
        norðausturhlutunum er annaðhvort ber klöpp, ógróin uppblásturssvæði eða 
        farandsandöldur (ergs).  Hálfeyðimerkur miðnorðurhlutans eru þaktar 
        lítið eitt umbreyttum hálfgildingsjarðvegi.  Qawz-svæðið er þakið lítt 
        frjósömum, brúnrauðum jarðvegi.  Árset er að finna á óshólmasvæðunum Al-Qash 
        og Barakahánna meðfram Hvítu- og Bláu-Níl og söndum fjölda lækja út frá 
        Marrafjöllum. 
         
        
        Á mið- og suðursléttunum er súr leirjarðvegur.  Jarðvegur 
        Gezirasléttunnar (Al-Jazirah) sunnan Khartoum er þykkur og sprunginn 
        leir, sem hefur sezt til í flóðum Bláu-Nílar, en leirinn í As-Sudd 
        settist á uppistöðusvæðum. 
         
        
        Í nyrztu hlutum 
        Súdan ríkja norðanvindar mestan hluta árs og úrkoma er sjaldgæf.  Sunnan 
        þessa svæðis eru breytileg mörk norður- og suðurhreyfinga raka loftsins 
        að sunnan og þurru norðanvindanna.  Á veturna blása þeir suður að 
        skilunum, sem ná stundum suður að hvarfbaug.  Þessir vindar eru 
        tiltölulega svalir og þurrir.  Í apríl fara skilin að hreyfast til 
        norðurs og raka sunnanloftið frá Suður-Atlantshafi sækir á.  Þessar 
        árstíðabundnu sveiflur valda regntíma í suðurhlutanum, mislöngum eftir 
        breiddarbaugum. 
         
        Súdan er heitt land, þar eð hitinn lækkar lítið með hæð yfir sjó.  
        Mestur er hitinn í miðhlutanum.  Í Khartoum er meðalhitinn 38°C alla 
        mánuði ársins.  Hitinn verður mestur rétt á undan regntímanum.  Úrkoman 
        er mismunandi, allt frá því að vera lítil sem engin í norðurhlutanum í 
        1200 mm allrasyðst.  Meðfram Rauðahafinu gætir hafgolu og veturinn er 
        aðalúrkomutíminn.  Í Mið- og Suður-Súdan rignir mest á sumrin.  
        Sandstormar eru algengir norðanlands en regntíminn stendur yfir í 8-9 
        mánuði sunnanlands.  |