Brugge er höfuðborg héraðsins Vestur-Flanders í grennd við hafnarborgina Oostende í norðvesturhluta Belgíu.  Nokkrar járnbrautaleiðir liggja að borginni og skipaskurðir til Oostende, Gent og Zeebrugge.  Borgin er kunn fyrir kniplingasaum.  Iðnaðurinn byggist á vefnaði, efnaiðnaði, bruggi og skipasmíðum.  Meðal áhugaverðra staða eru rúmlega 50 brýr yfir skurðina og opnast, þegar bátar og skip fara um þá.  Þarna eru líka margar miðaldabyggingar, s.s. Halles (13. aldar markaðshöll með 108 m háum klukkuturni), Dómkirkja hl. Salvator (13.-14. öld), Dýrðarblóðskapellan (12. öld), Sjúkrahús hl. Jóhannesar (12. öld), Vorfrúarkirkja (13. öld; 122 m hár turn) og ráðhúsið (hið elzta í Belgíu; 14. öld).  Meðal fjársjóða borgarinnar eru marmarastytta af guðsmóður og jésúbarninu, sem talin er eftir Michelangelo og málverk eftir Hans Memling og Jan van Eyck.

Greifarnir af Flandern víggirtu Brugge á 9. öld.  Þá var borgin tengd sjó um ána Zwyn og næstu fjórar aldirnar jókst mikilvægi hennar sem hafnarborgar og hún varð Hansaborg árið 1340.  Borgin dafnaði allt til loka 15. aldar á meðan hún var ein aðalmiðstöðvar heims í viðskiptum og framleiðslu ullarvöru.  Þá vór að halla undan fæti, aðallega vegna þess, að áin smáfylltis af framburði.  Vefnaðariðnaðurinn hrundi og iðnfélögin leystust upp.  Brugge náði sér aldrei aftur á sviðum viðskipta og framleiðslu og fyrir lok 16. aldar var farið að kalla hana Dauðu-Brugge (Bruges-la-Morte).  Á árunum 1795 til 1814 (franska byltingin og Napóleonsstríðin) var hún undir stjórn Frakka.  Niðurlönd náðu yfirráðunum á árunum 1814-31, þegar Belgía fékk loks sjálfstæði.  Gröftur skurðarins milli Brugge og Zeebrugge snemma á 20. öld jók verulega á viðskipti í borginni.  Þjóðverjar hernámu borgina frá 1914-1918 í fyrri heimsstyrjöldinni og aftur í síðari heimsstyrjöldinni.  Áætlaður íbúafjöldi árið 1991 var tæplega 117 þúsund.