|
Talið er, að dakotakvísl siouxþjóðarinnar
hafi verið fyrstu indíánarnir, sem helguðu sér svæði í
núverandi Minnesota. Ojibwa eða chippewa voru á norðurhluta
Atlantshafsstrandarinnar, þegar þeir fluttust í stórum hópum
vestur á bóginn á 16. öld. Næstu öldina réðust þeir inn á
svæði dakota-sioux-indíánanna og stóðu í erjum og stríði við
þá í tvær alder. Sioux-indíánarnir höfðu meiri áhyggjur af
komu ojibwa en hvítu landnemanna.
Fyrstu landkönnuðir. Fyrstu Evrópumennirnir voru franskir
skinnakaupmenn og landkönnuðir (Médard Chouart, sieur des
Groseilliers og Pierre Esprit Radisson). Árið 1679 kom
franski landkönnuðurinn Daniel Greysolon, sieur Duluth með
leiðangur til núverandi Norður-Minnesota og byggði virki við
Superior-vatn. Hann helgaði Frökkum allt svæðið.
Brezk og amerísk áhrif. Áhrif Frakka minnkuðu eftir 1763,
þegar þeir létu Bretum hluta af Minnesota eftir í
samningunum í lok fransk-indíánastríðsins (1754-63). Að
loknu sjálfstæðisstríði BNA (1783) varð landið milli
Vatnanna miklu og Mississippi-fljótsins hluti hinna nýju
BNA. Landið vestan Mississippi bættist við með
Louisianakaupunum árið 1803. Brezk verzlunarfélög héldu
yfirráðum í skinnaverzluninni til 1805, þegar amerískur
hermaður, Zebulon M. Pike var sendur með litla sveit manna
til að tryggja yfirráð BNA á þessum slóðum.
Brezku og kanadísku skinnakaupmennirnir þumbuðust við og
hurfu ekki á braut fyrr en eftir stríðið 1812. Þremur arum
síðar takmörkuðu yfirvöld BNA skinnaverzlunina við borgara
sambandsríkisins og Ameríska skinnafélagið (John Jacob
Astor) tók við af brezka Norðvesturfélaginu í Minnesota.
Nokkrir landnemar komu eftir 1815 og sveitir sambandshersins
voru sendar þeim til verndar og landamæragæzlu. Fyrsta
virkið, Fort St Anthony (síðar nefnt Fort Snelling), var
byggt 1819 og fyrsta stóra byggðin, Mendota, myndaðist í
umhverfis það. Stofnun aðalverzlunarstaðar Ameríska
skinnafélagsins þar 1834 og viðskiptin, sem fóru fram við
indíána í virkinu auk þess, að það var aðalmiðstöð kristinna
trúboða, gerðu Mendota að aðalmiðstöð landnámsins í
norðvesturhluta BNA. Árið 1837 seldu indíánar
Bandaríkjastjórn þríhyrnt svæði milli Mississippi og St
Croix-ánna. Skömmu síðar hófst fyrsta skóganýtingin á
svæðinu og landnemar frá austurfylkjunum flykktust að.
Hinn 26. ágúst 1848 fundaði hópur Minnesotabúa í Stillwater
til að leggja drög að skipulagi Minnesotahéraðs. Næsta ár
lauk verkinu og mörk héraðsins voru þau sömu og landamæri
fylkisins eru nú nema vesturmörkin, því landið vestan
Mississippi og White Earth-ánna var talið eign indíána.
Árið 1851 voru gerðir nokkrir samningar við sioux-indíánana,
sem létu rúmlega 11 miljónir hektara af hendi og héldu
aðeins mjórri ræmu meðfram Minnesota-ánni. Í kjölfarið
streymdu þúsundir landnema að. Minnesota varð fylki í BNA
hinn 11. maí 1858. Þennan áratug fjölgaði íbúunum úr 5.354
í 172.000.
Óánægja óx meðal indíánanna vegna ósanngjarnra
viðskiptahátta hvítu kaupmannanna og ágangs landnemanna þar
til þeir gerðu uppreisn 1862. Rúmlega 500 landnemar og
hermenn týndu lífi áður en tókst að sigra indíánana
endanlega í orrustunni við Skógarvatn í september 1862.
Þeir voru sviptir rétti sínum til verndarsvæðanna og 26.
desember 1862 voru 38 þeirra hengdir í Mankato eftir að hafa
hlotið dóm fyrir að myrða hvíta menn. Minnesota var meðal
fyrstu fylkja til að senda sjálfboðaliða til þátttöku í
sjálfstæðisstríðinu.
Vöxtur eftir sjálfsstæðisstríðið. Í kringum 1870 blómstraði
efnahagur fylkisins og íbúafjöldinn var næstum 500.000.
Ræktað land náði yfir rúmlega 400.000 hektara og mest var
ræktað af hveiti. Minneapolis varð fljótlega aðalmiðstöð
hveitivinnslu í heiminum.
Timuriðnaðurinn varð aðalundirstaða efnahagsins vegna
mikillar eftirspurnar í fylkinu og í austurfylknunum.
Járnbrautir voru lagðar í allar áttir til að þjóna hinum
vaxandi iðnaði. Fylkisstjórnin og iðnfyrirtækin stóðu að
opnun skrifstofa á Atlantshafsströndinni og í Evrópu til að
auka landnámið.
Námuvinnsla hófst árið 1884 í Vermilion-fjöllum og nokkrum
arum síðar í Mesabi-fjöllum. Í lok fyrri
heimsstyrjaldarinnar stóð Minnesota undir 70% járngrýtisnáms
í BNA.
Síðla á 19. öldinni fór hið mikla hveitiframboð Minnesota og
annarra miðvesturfylkja að valda lækkuðu verði á mörkuðum.
Þá snéru bændur fylkisins sér í auknum mæli að ræktun maís
og annarra fóðurtegunda til að draga úr skaðanum, þannig að
mjólkur- og kjötframleiðsla jókst.
20. öldin. Stórnmálasamtökum landbúnaðarverkamanna óx
fiskur um hrygg á fyrstu áratugum 20. aldar og nokkrir hópar
stofnuðu flokk árið 1922. Árið 1936 vann flokkurinn bæði
sæti fylkisins í fulltrúadeild sambandsþingsins, næstum öll
embætti fylkisins og forsæti í fulltrúadeild fylkisins.
Samtímis hurfu áhrif hans innan flokks lýðveldissinna (Repubicans).
Árið 1944 hófst samstarf hans og demókrata, sem hefur haldið
áfram með góðum árangri.
Eftirspurn eftir hágæða járngrýti minnkaði snemma á sjötta
áratugnum, þannig að járniðnaðurinn jók framboð
lággæðagrýtis (taconít), sem fjárfestar styrktu með 1
miljarði dollara til ársins 1970. Úrgangur frá
taconítvinnslunni olli mikilli mengun við Superior-vatnið og
seint á áttunda áratugnum var framleiðendum skipað að koma
honum fyrir annars staðar. Efnaiðnaður og framleiðsla tölva
og þungaiðnaður uxu um 21% á árunum 1986-90 og stóð undir
2,8 miljarða launum verkamanna.
Á níunda áratugnum urðu miklar umbætur í mennta- og
samgöngumáluum og stjórnun mengunar- og landnýtingarmála.
Árið 1987 varð Minnesota fyrst fylkjanna til að samþykkja
lög um fæðingarorlof beggja foreldra barna. Það var meðal
fremstu landbúnaðarfylkja BNA á tíunda áratugnum en varð
fyrir miklum búsifjum í flóðunum í Mississippi og öðrum ám í
miðvesturhluta BNA árið 1993. |
