Vegakerfi eyjarinnar er bágborið og ekki hægt að komast langt án þess að hafa fjórhjóladrifin farartæki með kunnugum bílstjóra.  Gönguleiðir að fallegum stöðum eru illa merktir.  Fólki er ráðlagt að hafa hentug föt með í þessar tiltölulega erfiðu ferðir um fjöllin og finna sér góðan leiðsögumann.

**Morne Trois Pitons þjóðgarðurinn (64 km²; 1975) er austan Roseau.  Hann er talinn með fegurstu náttúrugörðum Karíbasvæðisins, eldbrunninn og státar af óvenjufjölbreyttri flóru og fánu.  Í þjóðgarðinum liggur leið af veginum milli Roseau og flugvallarins við Pont Cassé.  Hún liggur um magnþrunginn frumskóg að Smaragðatjörninni (Emerald Pool) með fallegum fossaföllum.

*Morne Troi Pitons (1342m) gnæfir sunnan Pont Cassé.  Það er mjög erfitt að komast þessu þriggja tinda fjalli.

Brennisteinshverirnir og Trafalgarfossar.  Frá Roseau liggur vegur upp Roseaudalinn til þessara tveggja náttúrufyrirbæra.

Ti Trougilið, Morne Macaque og Ferskvatnið.  Ofar í dalnum opnast gilið og Morne Macaque (1067m) og fagurt gígvatnið blasa við.

Boerivatn er norðar eftir ferð í gegnum risavaxinn burknaskóg.

Ömrudalur (Valley of Desolation) og Sjóðandivatn (Boiling Lake) eru sunnan Ferskvatns.  Í dalnum, sem lítur einna helzt út eins og stórt hringleikahús, er sjóðandi tjörn, 100 m í þvermál.  Á þessu sjóðandi háhitasvæði var stórsprenging árið 1880.

Stóriflói (Grand Bay) er suðaustan Roseau á sunnanverðri eyjunni.  Þar er góð baðströnd og útsýni til Martinique.  Lítið eitt austar mætir St.-Jeanhöfði þungri öldu Atlantshafsins.

Pointe-Michel er þorp sunnan Roseau, sem íbúar Martinique byggðu, þegar þeir flúðu undan gosi í eldfjallinu Pelée.  Sunnar er Brennisteinsflói (Soufière Bay) með góðri baðströnd og köfunarmöguleikum. Enn sunnar er Scottshöfði með góðu útsýni til Martinique.  Hann var fyrrum notaður til merkjasendinga.

Marigot og Pagua Bay.  Ekið er frá flugvellinum í suðurátt í gegnum Marigot, sem er aðalbærinn á Atlantshafsströndinni, að dökkri sandströnd Paguaflóa.

**Karabíska indíána-friðlandið er sunnan Pagua Bay.  Þangað er ekið í gegnum þorpið Salibia.  Þetta er 1500 ha svæði, sem Viktoría Englandsdrottning friðaði 1903 fyrir okkur öll, því að fáar eyjann í Karíbahafi státa af upprunalegu náttúrufari.  Talið er að u.þ.b. 400 íbúanna á svæðinu séu afkomendur indíána, hinir einu, sönnu karíbar, sem var víðast útrýmt í þessum heimshluta með harðræði og sjúkdómum.  Þeir búa þarna í tré- og laufkofum sínum og stunda tréskurð og körfufléttingu en eru þekktastir fyrir smíði eintrjáninga úr stofnum gúmmítrjáa.  Slíka eintrjáningasmíði má sjá í fiskiþorpinu Castle Bruce aðeins sunnar.

*Central Forest-friðlandið.  Leiðin frá Pagua Bay liggur í gegnum svæði með sítrusávöxtum, bönunum og gúmmítrjám.  Í friðlandinu er rannsóknarstofnun fyrir landbúnað á mýrarsvæðum.  Pont Cassé er á krossgötum, sem liggja um hinn frjósama dal Layouárinnar (bananar, sítrusávextir, kakó, tóbak) alla leið að Atlantshafsströndinni.

Smaragðstjörnin og Rosalie.  Austan Pont Cassé er farið fram hjá Smaragðstjörn og meðfram ströndinni til litla þorpsins Rosalie, sem er umkringt bananaekrum.  Þar í grenndinni er fagur foss, sem steypist í sjóinn.
*Petite Soufrière er fagurlega staðsett baðströnd með einum fossi til norðan Pont Cassé.

Pointe Ronde og *Morne Diablotin.  Pointe Ronde er góður upphafsstaður gönguferðar upp á Morne Diablotin (1447m), hæsta fjall Dominiku.  Í illaðgengilegum skógum svæðisins má búast við að sjá hina sjaldgæfu páfagauka Sisserou.

*Indíánaáin er upplögð til bátsferða um fenjaskógasvæði og skoða margar sjaldgæfar fuglategundir og ótrúlega fjölbreytta flóru (orkídeur).

*Cabritsþjóðgarðurinn og Shirleyvirkið.  Cabritshöfðinn gnæfir yfir norðvestan Portsmouth.  Þar reistu Englendingar Shirleyvirkið á 18. og 19. öld.  Það er tiltölulega nýbúið að endurnýja það og margar fallbyssur hafa staðizt tímans tönn.  Virkið er þjóðarminnismerki og er meðal helztu söguminja eyjarinnar.

Neðansjávarþjóðgarður Dominíku.  Sjávarsvæðið í kringum Cabritshöfða og Douglasfjörður eru friðað svæði, sem köfurum gefst kostur á að skoða.  Það er tiltölulega ósnortið og víða liggja skipsflök á sjávarbotni eftir orrustur milli Frakka og Breta.

Douglasfjörður.  Sé ferðinni heitið þangað, liggur leiðin um tekktrjáasvæði frá Portsmouth í norðurátt.  Á leiðinni er Toucarivíkin með ljósum sandi að hluta til og yfir umhverfið gnæfir Morne aux Diables (862m).