|
Framleiðsla.
Kólumbíumenn hófu framleiðslu ýmiss konar neyzluvöru í
kreppunni á fjórða áratugi 20. aldar og héldu því áfram þar til
landið var að mestu sjálfu sér nægt á sjötta og sjöunda áratugnum.
Þessi þróun hægði síðan á sér og á níunda og tíunda
áratugnum, þannig að framleiðslugeirinn stendur undir fimmtungi
vergrar þjóðarframleiðslu eins og snemma á sjöunda áratugnum.
Textíliðnaðurinn
er mannfrekur og er veruleg undirstaða þjóðartekna.
Hann annar innanlandsmarkaði og stóru fyrirtækin, sem eru
flest í Medellín, flytja líka út dúk og yam (kartöflur).
Matvælaframleiðsla og efnaiðnaður eru veigamiklar
atvinnugreinar. Efnaiðnaðurinn
byggist sumpart á framleiðslu fyrir textíliðnaðinn og hefur stöðugt
færzt í aukana. Talsvert er framleiit af lyfjum.
Sameinuðu járn- og stálverksmiðjurnar í Paz de Río í Boyacá-héraði
nýta innlent hráefni og anna mestum hluta eftirspurnarinnar
innanlands.
Bogotá,
Medellín og Cali ásamt karabísku borgunum Barranquilla og Cartagena
eru helztu iðnaðarborgir landsins.
Hinar þrjár fyrstnefndu eru inni landi, sem gerir þeim
talsvert erfitt fyrir, þegar kemur að framleiðslu úr innfluttum hráefnum
og framleiðslu til útflutnings. Engu
að síður hefur aukin eftirspurn á markaðnum innanlands og veruleg
erlend fjárfesting staðið undir talsverðum vexti, aðallega eftir síðari
heimsstyrjöldina. Ódýrt
rafmagn frá vatnorkuverum hefur gert iðnþróunina auðveldari.
Viðskipti
og fjármál.
Bankakerfið byggist á seðlabankanum (Banco de la República)
og rúmlega 30 almennum bankastofnunum, sem eru að hluta í eigu útlendinga.
Fjármálaeftirilitið var sett á legg 1963.
Það hefur æðsta vald í lánamálum seðlabankans, sem gefur
út gjaldmiðil landsins, annast bankamál ríkisstjórnarinnar og hefur
yfirumsjón með annarri bankastarfsemi.
Seðlabankinn varðveitir líka gjaldeyrisforða landsins og er
afgreiðslustofnun á ýmsum sviðum.
Milliríkjaviðskipti
byggjast aðallega á útflutningi hráefna og innflutning vélbúnaðar
og iðnaðarvöru. BNA eru
stærsti viðskiptavinur landsins.
Viðskiptin við ESB og nágrannalöndin eru líka veruleg.
Útflutningurinn
byggist aðallega á olíu og olíuvörum, kaffi, efnavöru, textílvöru,
afskornum blómum og kolum. Á
áttunda og níunda áratugi 20. aldar voru ólögleg viðskipti með
marijúana og kókein oðrin stór tekjulind, stundum meiri en löglegur
útflutningur. Síðla á tíunda
áratugnum var ræktun valmúa og heróínframleiðsla orðin veruleg.
Innflutningurinn byggist aðallega á vélbúnaði og flutnignatækjum,
efnavöru, hráolíu og olíuvörum, málmvöru, pappír og pappírsvöru.
Samgöngur.
Landslag Kólumbíu veldur margs konar erfiðleikum í samgöngumálum.
Vegakerfið er mikilvægasta samgöngunetið á jörðu niðri
(17% m/slitlagi). Tveir þjóðvegir
liggja inn í land frá höfnum við Karíbahafið.
Annar þeirra liggur meðfram Cordillera Oriantal til Bogotá og
Santa Marta, hinn liggur um Medellín, Cali og Popayán til landamæra
Ekvador. Hliðarvegur frá
hinum fyrrnefnda liggur til Cúcuta og inn í Venesúela.
Enginn vegur liggur til Panama eða Mið-Ameríku vegna erfiðra
aðstæðna á Darién-svæðinu, sem er á milli Panama og Kólumbíu
og rýfur Panameríska þjóðveginn milli Norður- og Suður-Ameríku.
Vegabætur eru efst á forgangslista ríkisins, því að mestur
hluti vöruflutningar fer um vegakerfið. Víða trufla skriðuföll vegnasamgöngur og gera viðhaldsvinnu
við vegakerfið erfiða. Mikilvæg
samgönguleið liggur um Cordillera Central milli Bogotá, Cali og
Buenaventura, aðalhafnarborgarinnar við Kyrrahafið.
Flugsamgöngur
eru mjög mikilvægar í landinu. Ríkisrekna
flugfélagið Avianca er líklega elzta flugfélag heims.
Þétt samgöngukerfi í lofti tengir allar helztu borgir.
Flestir, sem ferðast í landinu, fljúga milli staða og flugfélögin
annast fjórum sinnum meiri fraktflutning en fer um þjóðvegakerfið.
Millilandaflugvellirnir í Bogotá (El Dorado), Medellín, Cali,
Cartagena, Barranquilla og á San Andrés-eyju annast mestan hluta
millilandsflugsins. Hinn síðastnefndi
annast að mestu flutninga ferðamanna til og frá eyjunni.
Járnbrautirnar
eru ekki eins mikilvægar núorðið og fyrrum.
Ríkið á og rekur brautasporin um allt land.
Aðalbrautin er Ferrocaril del Atlántico, sem er 1000 km löng
milli Bogotá og hafnarborgarinnar Santa Marta.
Í Puerto Berrío í Magdalenadalnum liggur þverbraut til
vesturs um Medellín og suðurs til Cali og hafnarborgarinnar
Buenaventura. Skriðuföll
loka oft járnbrautaleiðum.
Magdalenaáin
er ekki lengur jafnmikilvæg samgönguleið og áður, þótt talsverðir
flutningar fari um hana enn þá (einkum olía).
Fyrrum fóru ferðamenn á leið til Bogotá með bátum til La
Dorada, þar sem ferðinni var haldið áfram á landi.
Sinú-, Atrato- og Metaárnar eru líka skipgengar en flutningur
um þær hefur minnkað mikið. Hugmyndir eru uppi um að tengja strendur Karíba- og
Kyrrahafs með skurði milli Atrato- go San Juan-ánna.
Þær hafa ekki enn þá fengið byr vegna nálægðar Panamaskurðarins.
Hafnarborgirnar Cartagena, Barranquilla og Santa Marta við Karíbahaf
hafa djúpar hafnir og eru búnar góðum tækjum til lestunar og
affermingar. Stöðugt þarf
að dæla upp úr höfninni í Barranquilla vegna stöðugs framburðar
Magdalenaárinnar. Kyrrahafsmegin
er aðstaðan í höfninni í Buenaventura eins góð og hugsast getur. |
