Gróður.  Eyðimerkur Kaliforníuskaga, Sonora og miðnorðurhluta landsins eru vaxnar dreifðum runnum.  Á hærri hluti Sonora- og Chihuahuansteppunum auk Coahuila og Tamulipas hafa þróast gróðursamfélög lágvaxina grasa, dreifðra runna, ýmissa kaktustegunda og annarra tegunda, sem safna vökva.  Boojumtréð er að finna á takmörkuðum svæðum í Sonora og Mið-Kaliforníuskaga.  Sierra Madre Occidental og stórir hlutar Miðhásléttunnar voru upprunalega vaxnir barrskógum, sígrænum og lauffellandi trjám.  Svipaðir skógar teygðust upp í Suðurhálendið.  Mestur hluti þessa náttúrulega gróðurs hefur vikið fyrir búsetuþörfum manna.  Uppi í Sierra Madre Occidental eru enn þá stórir barrskógar.  Í hálfeyðimörk Balsaslægðarinnar eru hitabeltisrunnar, lág lauftré og kaktusar á víð og dreif.  Á láglendum úrkomusvæðum, í austurhlíðum fjalla, á Chiapashálendinu og suðurhluta Yucatánskagans við Karíbahafið er regnskógagróður ríkjandi.  Þarna þrífst eitthvert fjölbreyttasta tegundaval sígrænna trjáa í veröldinni, s.s. harðviðartré, burknar, loftplöntur og ýmsar pálmategundir.  Kyrrahafsströndin milli Mazatlán og landamæra Gvatemala er vaxin sígrænum og lauffellandi skógum, sem eru ekki eins tegundaríkir og regnskógarnir.

Dýralíf.  Mexíkó er á mörkum norður- og suðuramerísku fánunnar, sem gerir landið mjög tegundaríkt, einkum á regnskógasvæðunum í suðurhlutanum.  Regnskógarnir eru tiltölulega ósnortnir og eru því tilvaldir búsvæði fyrir apa, páfagauka, jagúara, tapíra, mauraætur og aðrar hitabeltistegundir.  Í norðurhluta landsins urðu náttúrulegar tegundir að víkja fyrir búfénu, sem Evrópumenn komu með til landsins fyrir rúmlega 4 öldum.  Kanínur, snákar og beltisdýr eru í eyðimörkunum og á steppunum en dádýr, púmur og sléttuúlfar eru einkum á einangruðum fjallasvæðum.  Mikill fjöldi gæsa- og andategundar eru fargestir í norðurhluta Sierra Madre Occidental á veturna.  Rúmlega þúsund ára búseta manna á Miðhásléttunni hefur valdið mikilli fækkun upprunalegra tegunda, einkum í Oaxacadalnum.